Decydujesz się na deski tarasowe kompozytowe? Musisz wiedzieć, iż nie wszystkie kompozyty są tej samej jakości! Sprawdź, czym różni się kompozyt oparty na PVC od tych bazujących na PP i HDPE. Przed zakupem upewnij się jaki produkt będzie najbardziej odpowiedni do warunków panujących na Twoim tarasie.

Kompozyt WPC - co to właściwie jest?

Na rynku budowlanym kompozyty funkcjonują pod skrótem WPC. Pochodzi on z języka angielskiego i oznacza kompozyt plastikowo-drzewny (wood plastic composite). Faktycznie materiał kompozytowy składa się z reguły z co najmniej dwóch komponentów - tzw. osnowy stanowiącej tworzywo sztuczne oraz cząstek drewna. W procesie produkcji materiały wchodzące w skład kompozytu ulegają połączeniu w warunkach wysokiego ciśnienia oraz temperatury, tworząc jednolitą masę. W zasadzie tutaj kończy się podobieństwo materiałów kompozytowych. Można bowiem wśród nich odnaleźć szereg różnic, które wpływają zarówno na trwałość, odporność na zmienne warunki klimatyczne jak i wygląd.

Podstawowa różnica to rodzaj osnowy zastosowanej w deskach kompozytowych. Osnowa ta może składać się z polichlorku winylu (PVC), polipropylenu (PP) oraz polietylenu (PE lub HDPE). Dwa ostatnie materiały oznaczane są często jako poliolefiny, w przeciwieństwie do PVC są one produktami pochodzącymi z rafinacji ropy naftowej.

Jaki kompozyt warto wybrać?

Wspomniane różnice w materiałach, z których wytworzone są deski kompozytowe wpływają na ich istotne walory użytkowe oraz trwałość. Biorą one początek z cech polimerów, które wykorzystano w charakterze osnowy materiału kompozytowego. Poniżej przedstawiamy główne różnice właściwości fizykomechanicznych poszczególnych polimerów, które są dziedziczone przez finalny produkt kompozytowy wytworzony z ich wykorzystaniem.

Przedstawione zestawienie wskazuje w sposób jednoznaczny, iż w każdym z parametrów zdecydowanie wygrywa osnowa na bazie PVC. Materiał ten jest twardszy, bardziej odporny na zniszczenie, ulega zdecydowanie mniejszym odkształceniom pod wpływem zmiennych warunków atmosferycznych (zmian temperatury) oraz nie rozprzestrzenia ognia.

PVC gwarancją trwałości Twojego tarasu w europejskiej strefie klimatycznej!

Deski kompozytowe PVC ze względu na swoją wysoką odporność, ponadprzeciętną twardość powierzchni i łatwość utrzymania są uznanym materiałem tarasowym stosowanym od wielu lat w budownictwie. Charakteryzują się niską ścieralnością – są odporne na zarysowania i uszkodzenia mechaniczne, nie chłoną wilgoci, a co za tym idzie – nie kruszeją z biegiem lat. Ich wysoka odporność na promieniowanie UV sprawia, że nie blakną i nie miękną pod jego wpływem, a wykorzystywany w produkcji proces polimeryzacji zapewnia im wytrzymałość w niskich temperaturach.

W przeciwieństwie do kompozytów na bazie PVC, deski na bazie PP i HDPE łatwiej zarysować nawet w trakcie nieuciążliwego użytkowania. Obniżona gęstość sprawia, że posiadają wyraźnie mniejszą odporność na działanie niskich temperatur. Są one też wysoce podatne na zmiany warunków atmosferycznych i promieni słonecznych – pod ich wpływem relatywnie łatwiej się deformują, kruszeją i tracą kolor. Ze względu na wrodzoną "miękkość", ich powierzchnia jest z reguły szlifowana lub gładka. Deski kompozytowe na bazie PVC w celu nadania im faktury zbliżonej do drewna posiadają powierzchnię szczotkowaną, która obniża ich śliskość, a w dotyku stwarza przyjemne odczucie kontaktu z naturalnym drewnem.

Europejscy wytwórcy – ochrona i bezpieczeństwo użytkownika!

Kompozyty oparte na polipropylenie i polietylenie pochodzą zwykle z państw Dalekiego Wschodu. Często są oferowane przez producentów, których nie obowiązują ścisłe rygory prawne, stosowane przez europejskich wytwórców. W konsekwencji oferowane produkty nie posiadają cech wyrobu budowlanego, niejednokrotnie są też pozbawione atestu higienicznego, a dźwignią ich sprzedaży jest niska cena, a nie rzeczywista wartość użytkowa.

Deski PVC posiadają określoną na podstawie unijnych norm klasę ogniową B – świadczącą o niezapalności, w przeciwieństwie do wyrobów zawierających polimery obniżonej trwałości, które cechują się rozprzestrzenianiem ognia. Deski kompozytowe na bazie PVC są również w 100% odnawialne, dzięki czemu bardziej przyczyniają się do ochrony środowiska. Ich właściwości fizykomechaniczne gwarantują dłuższy czas użyteczności, nie emitują także żadnych szkodliwych substancji do środowiska.

Postaw na niezmienny styl i elegancję tarasu w połączeniu z trwałością!

Ze względu na obecność pochodnych ropy naftowej deski kompozytowe na osnowie PP, PE i HDPE stwarzają ryzyko bezpiecznego użytkowania, a zwiększony udział materiałów drzewnych obniża ich trwałość. Niejednokrotnie już po kilku sezonach dają się zaobserwować widoczne deformacje ich powierzchni roboczej. Deski wykonane z niskogatunkowych polimerów są też podatne na zmiany kolorów i łatwo się wycierają.

Sekretem wyglądu drewna kompozytowego są odpowiednio dobrane proporcje pyłu drzewnego w stosunku do pozostałych składników, a także wysokiej jakości materiały użyte do ich produkcji. Właściwe metody szlifowania świadczą o twardości materiału, zapewniając kompozytom bezpieczeństwo i antypoślizgowość. Dzięki dbałości o jakość wykonania desek PVC, zachowują one kształt i trwałość oraz cieszą swoim pięknem przez lata.

Jak odróżnić wysokogatunkowe kompozyty PVC wśród oferty rynkowej?

1. Cena.
Kompozyty PP oraz HDPE są powszechnie dostępne w cenach niższych od desek kompozytowych PVC. Różnica ta wynika ze znacząco wyższych kosztów PVC w porównaniu z cenami osnowy z poliolefin. Dodatkowym czynnikiem wpływającym na cenę jest koszt produkcji. Wytworzenie kompozytu PVC, ze względu na jego podwyższoną twardość oraz odporność na temperaturę wymaga większego nakładu energii.

2. Wymiary.
Cena nie jest jedynym wyznacznikiem kompozytów PVC. Jak wspomniano wcześniej, deski kompozytowe wytworzone na bazie poliolefin pochodzą głównie z importu. W celu ułatwienia transportu (który odbywa się najczęściej w kontenerach morskich), deski te są z reguły krótsze od standardu produkcyjnego obowiązującego w Europie. Ich długość wynosi około 2,5 m i wynika z doboru wymiarów pod kątem optymalizacji kosztów transportu.

3. Wygląd.
Deski wykonane na bazie poliolefin posiadają grubsze, bardziej masywne ścianki. Jest to konieczne, ponieważ kompozyty poliolefinowe są z natury mniej odporne na zginanie i nacisk. W celu spełnienia przez nie wymaganych parametrów odporności konieczne jest zwiększenie ilości materiału zawartego w desce. Umożliwia to nadanie desce wymaganej wytrzymałości, ale nie poprawia jej odporności na zwietrzenie oraz degenerację powierzchni. Warto też dowiedzieć się, jaki maksymalny rozstaw legarów rekomenduje sprzedawca. Im deska kompozytowa jest bardziej wiotka, tym gęściej należy ją podpierać legarami. Deski kompozytowe PVC są podpierane standardowo co około 50 cm. W przypadku kompozytów na bazie PP, PE i HDPE odległość ta niejednokrotnie jest ograniczona do około 30 cm. Oznacza to, iż na jednym metrze szerokości tarasu konieczne jest zastosowanie niemal podwójnej ilości legarów oraz elementów złącznych (klipsów i wkrętów).

4. Zapach.
Deski na osnowie poliolefinowej posiadają zapach kojarzony powszechnie z tworzywem sztucznym. Niekiedy ich skład uzupełniany jest substancjami aromatycznymi, których zadaniem jest neutralizacja niekorzystnych doznań zapachowych użytkowników. Zapach desek ulega natężeniu zwłaszcza w warunkach rozgrzania na słońcu. Dodatkowo w trakcie przecinania desek osnowa poliolefinowa może wskutek tarcia ulec nadtopieniu i osadzać się na bokach tarczy piły. Deski kompozytowe na bazie PVC posiadają zapach naturalnego drewna, jest on wyczuwalny głównie po ich przecięciu, na krawędziach świeżego rozkroju. Nie emitują one żadnych nienaturalnych zapachów, ani też nie drażnią powonienia, nawet po nagrzaniu do wysokiej temperatury. W trakcie przecinania zachowują sią jak naturalne drewno nie pozostawiając śladów na narzędziach tnących.

5. Dokumentacja techniczna i jakościowa.
Standardowo wyroby dopuszczone do stosowania w budownictwie posiadają dokumentację w skład której wchodzi Krajowa Ocena Techniczna. Dokument ten wydawany jest przez akredytowaną jednostkę krajową lub europejską (np. Instytut Technologii Budowlanej) i określa m.in. podstawowe parametry fizykomechaniczne wyrobu budowlanego. Zawiera on nadto oznaczenie producenta oraz wykaz podstawowych składników wyrobu. Większość desek kompozytowych pochodzących z importu nie jest poddana rygorom oceny budowlanej i w zasadzie nie powinna być stosowana jako wyrób budowlany. Dodatkowym elementem pomagającym określić renomę wyrobu jest klasyfikacja odporności ogniowej oraz atest higieniczny. W przeciwieństwie do desek kompozytowych PVC, kompozyty oparte na poliolefinach nie są w stanie osiągnąć w testach parametrów umożliwiających zaliczenie ich do materiałów niezapalnych (klasa B). Ich klasa odporności ogniowej to C, co oznacza, iż są zapalne i rozprzestrzeniają ogień.